Aleksander (Olek) Mincer

W latach szkolnych występował w harcerskim zespole Gawęda, (nagrał solówkę w Niebieskiej Piosence). Aktorskie ostrogi zdobył w Państwowym Teatrze Żydowskim w Warszawie (w klasie Jadwigi Marso) w którym pracował od roku 1977; zagrał między innymi w przedstawieniach: Gwiazdy na dachu, Komedianci, Poszukiwacze złota w reżyserii Szymona Szurmieja, Planeta Ro reżyser - Jerzy Krygier, Kłótnia o Berl Jankiela - reżyser Juliusz Berger, Purimszpil - reżyseria Gołda Tencer. W roku 1981 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. 

We Włoszech, gdzie przyjechał w 1984 roku, ukończył Rzymskie Studio Teatralne  Alessandro Fersena. Pierwsze tournée odbył w następnym roku na Sycylii z grupą La Plautina. W tym samym roku zagrał w monodramie: Un Ebraeo a Cavallo, na podstawie opowiadań Izaak Babla w reżyserii Aleksandry Kurczab.

Od 1986 roku współpracował z reżyserem Monim Ovadią, z którym grał w przedstawieniach o tematyce żydowskiej (spektakl Dybuk w nagrodę wyruszył na tournée do Montevideo i São Paulo) wliczając w to monodram Berl wariat na podstawie opowiadania Icchoka Lejbusza Pereca: Der Meszygener Batlen. Z przedstawieniem Golem wystąpił (poza Włochami), w Berlinie, Paryżu w nowojorskiej La Mama gdzie doczekał się recenzji w NYT: > Olek Mincer as the servant has a gaunt, popeyed face, athletic movement and yearning English delivery that managed to compete strongly with Mr. Ovadia for audience attention < oraz Tearze Starym w Krakowie.”                   

 W Teatro Piccolo w Mediolanie zagrał w  Tajbele i jej demon w reżyserii Pameli Villoresi, i w Matka Courage z Sarajewa,  ostatniej reżyserii Giorgio Strehlera. 

Pracował między innymi, z rzymskimi trupami teatralnymi: „Metateatro" „Ruota Libera" „La Contemporanea”. Z ośrodkiem teatralnym z Rubiery La Corte Ospitale zagrał w: Ballada di Franz na podstawie powieści Alfreda Döblina - Berlin Alexander Platz  i Huśtawka co się sama buja, w reżyserii Franca Brambilli. Z tym samym reżyserem doprowadził do czytanie performatywnego Rozmów z Katem według Kazimierza Moczarskiego, w rzymskim Teatrze Vascello. 

Zagrał Rafaniella w przedstawieniu izraelsko-włoskiej grupy „Afrodita” w adaptacji powieści Erriego De Luca, Monte di Dio w reżyserii Daniela Horowitza oraz wziął udział w spektaklu Riny Shinnar Przestępstwo zwane człowiekiem, na podstawie utworów Hanocha Levina. 

Wziął udział w przedstawieniu  w reżyserii Ascania Celestiniego z grupą klezmerską „KlezRoym" poświęconemu muzyce łódzkiego Getta: Sacharyna pięć za markę. Przedstawienie, które zaadaptował i przywiózł do Polski z okazji 70 rocznicy likwidacji Getta;  występy miały miejsce w Muzeum  „Polin“  i w  łódzkim Teatrze Nowym. 

Zagrał między innymi,  w filmach: Austeria - Jerzy Kawalerowicz, Modì - Franco Brogi Taviani, Ballada o czyścicielach szyb - Peter Del Monte, The Passion - Mel Gibson, W ciemności - Agnieszka Holland, Spravà Peter Bebjak (obydwa filmy kandydowały do Oskara). 

Wyreżyserował następujące przedstawienia:  Śledztwo w sprawie sprzedawcy gołębi (księga Jonasza) Erriego De Luca,  Wyspa na ulicy Ptasiej Uri Orleva,  Król Maciuś I Janusza Korczaka, Purimszpil Icyka Mangera/Enrico Finka, Pieśń Judasza Marii Glorii Grifoni, Król przez Jedną noc Laury Quercioli pokazywany w Rzymie, Warszawie i na Gdańskim festiwalu Zbliżenia. A Szed, demon z Tyszowców według I.B. Singera; monodram prezentowany także na Festiwalu Singera w Warszawie oraz na Festiwalu Galicja w Małopolsce, został zgłoszony do najważniejszego konkursu włoskiego teatru - Ubu Re, jako najlepsze przedstawienie 2003 roku. 

Krytyk teatralny Attilio Scarpellini tak o nim napisał: > Śmiejący się Żyd z płaczącymi oczyma, sam na scenie z czuwającymi przy nim dwoma muzykami, którzy jakby wyszli ze świata zmarłych, Olek Mincer błądzi z jednego końca swojego pełnego pyłu ringu na drugi; dotyka ziemi, zbiera kamyki, które wrzuca do wody, galopuje na dziecinnym rowerku, ożywia kukłę dobra, szemrze  coś do pajączka   zła, któremu daruje swój wielokształtny głos. 

Szed nie jest dzieckiem, jest demonem, ostatnim swojego gatunku, lecz strych, na którym od lat uwięziony mieszka przypomina zniszczony plac zabaw. Tematem opowieści jest dzieciństwo zaginionego świata… Bardziej niż przedstawienie, przejmujące olśnienie gdzie z pyłu zniszczenia podnosi się duszek wywołując z pamięci fantastyczny alfabet: alef, an adler, orzeł, który lata, bejs, a bojm, drzewo, które kwitnie…  ,, Dopóki pozostanie ostatnie słowo, mam coś, co mnie utrzymuje przy życiu“. Nawet huczne Mazel -Tov (Na szczęście!) brzmiące w weselnych przyśpiewkach epilogu nie wyzwalają całkowicie melancholii uwięzionej w oczach Szeda – Mincera. Nie ma nic straszniejszego, jak powiadał Paul Celan, od mówienia jako ostatni. 

Olek Mincer poprowadził zajęcia aktorskie szykując  dwa przedstawienia ze studentami wydziału Romanistyki poznańskiego uniwersytetu Adama Mickiewicza (Przyjęcie u rodziny - Achille Campanile, i Był sobie dwa razy Baron Lamberto, - Gianniego Rodari). 

Był głosem wiodącym w weneckim teatrze La Fenice,  w utworze Arnolda Schönberga A Survivor from Warsaw, oraz, w Histoire du soldat Igora Strawińskiego w Britto koło  Bari. Był w Rzymie Adamem Mickiewiczem w przestawieniu zrobionym na zaproszenie Światowego Kongresu Polonistów. 

Przetłumaczył z jidysz na polski, dramat Golem H, Lejwika (tekst wykorzystany do inscenizacji o tym samym tytule przez Maję Kleczewską) 

4 czerwca 2022 roku zadebiutował razem z akordeonistą Riccardo Battistim, we własnym  spektaklu Zun Zun Zang- Język Utracony,  w krakowskim teatrze Barakah, z okazji osiemdziesiątej rocznicy śmierci barda piosenki jidysz, Mordechaja Gebirtiga oraz jego przyjaciela, malarza Abrahama Neumanna.  

Był także konferansjerem na dwóch włoskich koncertach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy oraz, razem z Piotrem Głowackim, w koncercie  upamiętniającym wysiedlenie Żydów z Warszawskiego Getta. 

Siedem  lat temu założył polonijne Stowarzyszenia Kulturalne Trykot-Teatr Polski z Rzymu, którego jest prezesem. Owocem laboratoryjnej pracy z rzymską Polonią są przedstawienia: Balladyna, W Pustyni w Puszczy, Aleksander Sobieski – Teatr i Zakon, Szewczyk Dratewka, Nocleg w Apeninach oraz wznowienie: Nocleg w Apeninach - znowu śpiewamy, Wielka podróż niedźwiedzia Wojtka.  Stowarzyszenie zajęło się także promocją  oraz pokazem filmu dokumentalnego Andrzeja Wolfa o Irenie Sendler, uzupełnionym  lekturą wierszy w wykonaniu aktorów Trykot-Teatru. Zajmuje się organizacją warsztatów teatralnych w polonijnych ośrodkach także poza Rzymem. 

Jest także aktorem dubbingowym. 

Jest  specjalistą od  Bioenergetyki Alexandra Lowen oraz Terapeutą teatralnym.